Kakum, Busua Beach en Cape Coast

Nou, dat was me het weekje wel! Lekker 6 dagen met z'n alle even weg uit Golokuati.
Maandag ging dan ook vroeg de wekker aangezien we om 4 uur wilde vertrekken. Iedereen was mooi op tijd klaar en zelfs Michael was relatief op tijd nadat ik 'm na een kwartier gebeld heb waar hij bleef. Brabants kwartiertje is hier dus zeker van toepassing!
We konden gaan en iedereen behalve ik had er zin in omdat ik deze tocht over een paar weken nog een keer ga doen. Maar ik ging er vast zin in krijgen als we gearriveerd waren.
De reis ging beginnen. Niemand had eigenlijk enig idee hoelang we onderweg zouden zijn en na 5 minuten zijn we alweer omgedraaid omdat we onze bijbel Bradt' vergeten waren. Sommige waren van mening dat we die niet nodig hadden, maar gelukkig waren Marjon en ik het allebei met elkaar eens dat we die toch wel mee moesten nemen. Achteraf bleek dit ook maar goed ook! Michael besloot deze keer om een andere route te nemen omdat de Ferry, de veerpont erg druk zou zijn. We zouden dus over een brug moeten. Aangekomen bij de brug, vond de politie dat we er niet over mochten. Waarom niet, dè wit gin mens, maar we mochten er niet over. Michael heeft een half uur moeten praten en op en neer moeten rennen over de brug om toestemming te vragen aan de andere kant, maar nee, nog steeds mochten we er niet door. We moesten dus toch met de veerpont. Dus maar weer terug rijden en aangekomen daar was het echt ontzettend druk. Michael parkeerde de auto ergens langs de weg en stapte uit. Niemand snapte er iets van. Na 5 minuten kwam hij terug en stapte in de auto. We reden richting de rij waar geen eind aan leek te komen. Aan het einde van de rij draaide we om en reden weer terug. Michael had in z'n wandelingetje' een dealtje gemaakt met een chauffeur in de rij die hij kende ofzo. We konden namelijk zo voor hem gaan staan. Dit scheelde bijna de halve rij. Dit werd hem niet in dank afgenomen door andere chauffeurs, maar daar trok hij zich niets van aan. We hebben nog even lekker langs de weg ontbeten met Fried Yam, vetbollen, Fanmilk en kokoscookies!

Om 14.00u waren we er dan éindelijk! Onze bestemming Kakum was bereikt. In Kakum gingen we naar de touwbruggen. Omdat het natuurlijk Pasen was, was het echt mega druk! Maar gelukkig niet op de touwbruggen zelf. We moesten een half uur wachten voordat we onze kaartjes mochten kopen (om 14.30u ging die kassa namelijk pas open). Je kreeg een soort pers ketting om waarop stond waar je voor betaald had. Wij hadden een Non Ghanian Students ketting. We gingen dus richting de bruggen. We moesten eerst een eindje omhoog wandelen. Bij ons ging het met groot gemak. Maar sommige Ghanezen die we onderweg tegenkwamen hadden er behoorlijk moeite mee. Die zouden de Afadjato of the Upper Falls van de Wli niet hoeven te beklimmen!
Toen we uiteindelijk in de rij stonden voor de bruggen vonden een aantal Ghanezen dat ze voor ons mochten, aangezien zij Ghanees waren en wij niet. Dit lieten wij uiteraard niet toe, anders konden we iedereen wel voor gaan laten… toen we een trap op moesten en daar nog even moesten wachten, dachten ze dit kunstje nog een keer te kunnen proberen. Maar gelukkig was daar een man die alles in de gaten hield en zei dat ze gewoon achter ons aan mochten gaan sluiten.
We mochten op de touwbruggen en jezus wat was dat hoog! Maar wat een uitzicht! Het was erg mooi, maar na een half uurtje was 't gedoan precies. We hadden alle bruggen gehad en we konden dus weer terug naar de auto waar Michael op ons aan het wachten was.
Onze reis kon zich vervolgen, op naar Busua beach. Het mooiste strand van Ghana!
Na nog een aantal uren in de auto kwamen we aan in Busua. Nu moesten we nog naar ons resort. Maar omdat het nog steeds Pasen was en dat hier ontzettend goed gevierd wordt, was het ook hier erg druk. We konden de straat bijna niet over met onze bus door alle dronken en zelfs vechtende mensen. Uiteindelijk kwamen we dan toch aan. Even gauw eten bestellen en lekker op het strand. Dachten we.. de keuken was al dicht en we konden niets meer te eten krijgen. Het was namelijk 20.00u geweest. Dus dan maar iets op straat eten. Al gauw hadden we een leuk tentje gevonden waar we veel en goedkoop konden eten. Na het eten hebben we nog even bij het kampvuur gezeten op het strand en zijn gauw genoeg naar bed gegaan.

De volgende dag zag eruit als een dagje bakken op het strand en zwemmen in de zee. Wat een heerlijke zee was dat! Lekker temperatuurtje en mooie grote golven waar wij ons prima in konden vermaken.

Het was inmiddels etenstijd en er stond kreeft op de kaart. Ylse, Evelien en ik hadden hier wel zin in, dus we besloten om samen 1 kreeft te nemen. Hij was behoorlijk groot, dat was dus maar goed dat we die met 3e deelden. Na het eten hebben we nog eventjes met z'n alle gezellig zitten buurten maar ook deze avond gingen we weer optijd naar bed omdat de bar sloot en we dus niets meer konden krijgen. Er was geen bonfire, geen muziek, geen drinken meer, dus we moesten eigenlijk wel..

De volgende dag stonden we weer vroeg op om te gaan ontbijten bij Daniël de pancakeman. Zo noemde hij zichzelf en hij had tegen ons gezegd dat we absoluut eens bij hem moesten komen ontbijten. We liepen naar Daniël z'n hutje, en die lag behoorlijk afgelegen. We verbaasde ons dan ook dat hij hier van rond zou kunnen komen. Er zou hier geen hond komen op de schoolkinderen na van de school die tegenover hem zat. Toen we besteld hadden ging zijn knechtje naar het dorp met een parasol als paraplu om boodschappen te doen. Na een kwartiertje kwam hij terug met een tas vol boodschappen. Het menu varieerde van hartige pannenkoeken tot grilled cheese sandwich. Best gevarieerd en het was nog goed te doen ook! Er werden verschillende orangejuices besteld, en deze erg verse juice kreeg je geserveerd in een plastic hergebruikt flesje waar veel zand in zat. Wat zal ons immuunsysteem goed zijn als we terug in Nederland zijn!
Na het ontbijt chop chop de bus in en door naar Cape Coast!
Aangekomen bij het Oasis Beach Resort was het een kwestie van inchecken, onze kamer voor 10 in, bedje opeisen en souvenirtjes kopen.
Nadat iedereen heel wat Cedi's kwijt en souvenirs rijker was, gingen we terug naar het resort. Het was inmiddels tijd voor avondeten.
Op de kaart stond mixed grill; kebab, köfte, garlic bread, steak, chicken wings and grilled vegges. We hadden eindelijk kunnen beslissen dat we dit gerecht met 4e gingen eten. Dit duurde namelijk enige tijd. Toen we het hadden besteld kwam de ober al gauw genoeg terug. Het garlic bread en de chicken wings waren finish. Maar daarvoor zouden we extra kebab krijgen. Opzich vonden we dit wel prima. Hij kwam weer terug. De steak was ook finish. Dus er bleef eigenlijk niets van over. Maar dan kregen we wel de friet of rijst, wat we wilde gratis. Uiteindelijk hebben we maar gezegd dat we iets anders bestelde, want van die mixed grill bleef anders niets over…
Na het eten hebben we nog een leuke fotoreportage gemaakt van iedereen waar een aantal échte Peters' uitkwamen. Volgens mij heb ik de move Peter al ns uitgelegd. Maar ook een aantal échte Timmies kwamen voorbij. We hebben een kip bij ons in de tuin Timmie genoemd omdat hij 1 pootje mist en er nu dus bijloopt als een Timmie (gerefereerd naar South Park). Oftewel, die foto's, die zijn te schandalig voor woorden! Maar wel leuk :)

Na een mooi avondje met de nodige biertjes zijn er een aantal nog het strand op gegaan en ben ik mn stapelbedje ingedoken. Ik had besloten om de volgende ochtend vroeg op te staan om nog even een rustmomentje te pakken aan zee..

Zo gezegd, zo gedaan. Na een nachtrust van 5,5uur kwam om 6u Luuk me wakker maken voor het rustmomentje. Luuk had zich voorgenomen om te gaan hardlopen en dergelijke en ik had m gevraagd of ie me kon wakker maken als ie zou gaan. Zo aardig als die jongen is, had ie dat nog gedaan ook. Om kwart over 6 liepen we dan ook richting de zee. We liepen de zee af en kwamen al gauw tot een schokkende ontdekking. We wisten ineens waar de stank van de avond ervoor vandaan kwam. We dachten dat het varkens- of hondenpoep of iets dergelijks waren, maar niets was minder waar. Er liepen inderdaad varkens, maar dat was niet de oorzaak. We waren nog niet ver gelopen of we zagen de eerste mensenhoop al liggen. Gewoon, random op het strand. We keken mekaar aan en hadden allebei zoiets van What just happend??
We liepen door, dachten dat deze schokkende ontdekking de enige zou zijn. Het bleef echter niet bij dat ene hoopje. Hoe verder we liepen, hoe meer we er tegen kwamen.
We bleven doorlopen om bij een rots uit te komen. We waren er bijna tot we allebei ineens bevroren. Rechts van ons zat een jongen van een jaar of 11 op z'n hurken, recht voor ons zaten nog eens minimaal 6 mannen naast elkaar te beren. Zo'n beetje tegelijk draaide we ons om en liepen we terug, we hoefde niet veel te zeggen..

We zijn naar de andere kant van het strand gelopen om daar maar op een rots te gaan zitten. Gelukkig zijn we daar niets tegengekomen. Na een anderhalf uur lekker te hebben gezeten bij de zee (de behoorlijk wilde zee) zijn we met z'n alle gaan ontbijten. Breakfast for 2. Cheddar cheese, salami, ham, scrumbled egg, tomaat, komkommer en, jawel, BRUIN brood!!
Dju wat is bruin brood lekker als je al 2,5 maand niets anders gewend bent dan gezoet wit brood! En daar hebben we ook tot aan het avondeten op kunnen teren op dat bruin brood!
Na het ontbijt was het tijd voor Fort Elmina (ook wel bekend als St. George Castle). Het vroegere slavenfort wat gebouwd was door de Portugezen en later is overgenomen door de Nederlanders.
De gids was aan het vertellen; ….. Eigenlijk waren de Nederlanders dus het ergste in deze tijd……' Waar komen jullie eigenlijk vandaag?'
Op dat moment ben je absoluut niet trots als je Nederland zegt.
Het was ontzettend indrukwekkend allemaal en ook soms erg misselijk makend als je de verhalen hoorde en je in ruimtes kwam waar 300 jaar geleden nog zo'n 200 mensen op een grootte van 15x4 meter ongeveer. Ze hadden een heel klein raampje voor daglicht en ventilatie, geen toilet, dus alle behoeftes werden gedaan in een hoek. Er waren ook mensen die te zwak waren om dan weer terug te komen en konden daar goed een paar dagen in blijven liggen.
Ook was er een soort binnenplaats waar af en toe de vrouwen heen moesten als de gouverneur dit wilde. Dan kon hij een vrouw uitzoeken waar hij seks mee wilde hebben, en die vrouw kreeg dan een douche en eten om aan te sterken voor hem. Wanneer een vrouw weigerde moest ze aan een kanonskogel gaan staan midden op het plein zodat iedereen kon zien dat ze ongehoorzaam was geweest. Ze bleef daar net zo lang staan totdat de gouverneur het genoeg vond.
Wanneer een vrouw zwanger raakte van hem, ging de vrouw naar een speciaal gebouw buiten elmina, daar mocht zij bevallen, het kind werd afgenomen en opgeleid als slavendrijver, en de vrouw moest weer terug het fort in.
De gouverneur wisselde nogal snel, die zaten er nooit langer dan 4 maanden. Zij overleden namelijk allemaal vrij snel aan tropische ziekten zoals malaria en gele koorts.
De slaven in de forten zaten er minimaal 2 weken en maximaal 3 maanden tot zij per boot vervoerd werden naar het buitenland (vaak Zuid Amerika).

Wat dan wel weer mooi was aan onze excursie was het uitzicht. De forten lagen erg mooi waardoor je een erg mooi uitzicht kreeg over de zee. Maar dat was ook het enige mooie eraan..

We hadden een erg fijne gids die alles erg goed kon vertellen. Na de rondleiding hebben we haar dus ook maar 10 Cedi aan dr gegeven waar ze helemaal blij van werd.

Na fort Elmina zijn we nog naar Fort St. Jago gegaan. Dit was bovenop een berg om Fort Elmina in de gaten te houden en het zo te beschermen. Het ligt namelijk beide aan zee en zo kon St. Jago in de gaten houden of er schepen aankwamen die ze aan kwamen vallen. Dit was een stuk minder indrukwekkend, en ook de gids was niet zo boeiend. Maar toch was het zeker de moeite waard!

Na deze 2 forten te hebben bekeken stond eigenlijk ook nog Cape Coast Castle op de planning. Helaas ging dat niet meer door. Toen we bij Michael aankwamen en weg wilde rijden, kwam er rook uit zijn stuur. Hij had zelf al in de gaten dat dat niet helemaal goed moest zijn en reed naar een automonteur. Die stuurde ons door naar een andere. Daar aangekomen werd het hele dashboard uit de auto geschroefd. Er was iets doorgebrand. Het dashboard is 3x opnieuw in elkaar gezet en uit elkaar gehaald. We hadden dus steeds hoop dat t klaar was. Na 2,5 uur was dat ook zo en konden we éindelijk terug naar het resort. Niemand had namelijk nog zin om naar het andere fort te gaan. Toen we onderweg waren, deed niets het meer op het dashboard. Kilometerteller, benzinemeter, toerenteller, niets. Al is dat hier niet heel verrassend, maar voor Michael z'n auto wel. Hij wilde alweer meteen omdraaien. Tot wij protesteerde en vroegen of hij ons eerst naar het resort wilde brengen. We hadden al meer dan genoeg van onze dag verspild..
Sommige gingen nog een keer naar de souvenir winkeltjes en ik ben lekker in de douche gegaan, waar eindelijk een keer een fatsoenlijke straal uit kwam! Het was inmiddels alweer tijd om te eten en nu hadden Marjon en ik besloten een maaltijd te delen. Een goeie pizza en een goeie salade! Ook nu werden de nodige biertjes weer gedronken die behoorlijk binnenkwamen bij iedereen. Ik lag dan ook vroeger in bed dan de dag ervoor. Sommige gingen weer het strand op en kwamen tegen een uur of 3 naar bed. En een lol dat ze toch hadden! Haha.

De vrijdag brak aan. Cape Coast Castle stond na het ontbijt als eerste op de planning. Voor degene die meewilde in ieder geval. We waren met 7e. Dit was weer een behoorlijk fort en ook hier vertelde ze af en toe misselijk makende verhalen. Na een rondleiding van ongeveer een uur zijn we teruggelopen naar ons resort. Spullen inpakken en gaan! Nu stond Accra op de planning waar we 's avonds een mooi Koningsfeestje zouden hebben.

Na een uurtje of 4 reizen met onze nodige tegenslagen (hotel wat gereserveerd was, had onze gereserveerde kamers vergeven, wij zouden de duurdere kamers wel pakken. Toen we zeiden dat we dan met meerdere op een kamer zouden slapen was dat niet goed. We blufte dus maar dat we dan een ander hotel gingen zoeken. Met een strak gezicht zei de vrouw; oke, dat is goed. Dus we moesten nu wel een ander hotel zoeken, wat nog niet zo makkelijk is met 10 man..) uiteindelijk hadden we een hotel en konden we ons gaan opfrissen voor het feestje van 's avonds. Hadden we gedacht! Het water deed het niet, dus we konden niet douchen. Dan maar op straat een grote zak water kopen om ons daar mee op te frissen, wat overigens ook prima ging. Om 20.00u hadden we met z'n alle afgesproken klaar te zijn om te gaan en hadden we onze oranje jurkjes aan die we hier hadden laten maken. Na heel wat gezoek hadden we de bestemming eindelijk gevonden. En we waren nog op tijd ook. Om 20.30u zou het beginnen, en wij waren er 5 minuten te vroeg. We kregen bij aankomst (na €25 euro = 90 cedi betaald te hebben en dan onbeperkt eten en drinken) een oranje shotje, een oranje armbandje met de Nederlandse vlag en een broodje rookworst. De ketchup was niet te vreten en de mosterd was een beetje lafjes. Maar dat mocht de pret zeker niet drukken want wat was het feest vet! We begonnen lekker met een shotje maar toen ze nog ns langskwamen omdat ze dachten dat wij er nog geen gehad hadden, werden dat er stiekem 2. De biertjes volgde daar al snel op die in een rap tempo erin gingen. Al gauw belanden we op de dansvloer waar we nog een mooie foto als Máxima en Willem-Alexander hebben gemaakt en de dansjes volgde snel. De friet, frikadellen en kroketten volgde en iedereen smulde hier flink van. Blijkbaar waren de frikadellen niet te eten maar ook mocht dat de pret niet drukken. Ik hoefde niets van al die vette zooi. Het was tegen m'n principes om een van de laatste weken nog frikadellen en kroketten te eten. Ik hou er sowieso al niet van, dus dan hoef ik het hier ook niet (ik was overigens ook de enige die geen last had van buikpijn, darmklachten of iets dergelijks!) De waterpijp werd ook al gauw genoeg aangestoken met minttabak. Hier hadden we ook weer de grootste lol mee met het doorgeven van de rook. Als iemand van ons TBC had, heeft nu iedereen het, haha.
Luuk en ik vroegen the best song in the world' aan als zijnde Tribute van Tenacious D, maar wat een verrotte versie was dat. Luuk en ik waren daar dus ook absoluut niet blij mee! Marjon vroeg ook nog wat liedjes aan aan onze DJ Wiebe, maar hij was even voor zichzelf plaatjes aan het draaien, en stond dan ook als enige op de dansvloer omdat niemand de muziek leuk vond die hij voor zichzelf aan het draaien was. Het begon aardig leeg te lopen en we besloten dus maar om naar een kroeg te gaan met Ashley en Wilfried (Een Nederlandse coach met haar Ghanese vriend. Wat is dat trouwens een baas! Geweldige man is dat!).
We moesten nog ns 10 cedi betalen om de kroeg in te komen waar we een gratis drankje kregen. Ik gooide uiteraard het drankje van Evelien op de grond, maar dit werd meteen opgedaan door het personeel.

In de kroeg werd flink gerookt en dat sloeg behoorlijk op m'n ogen. Waardoor ik de helft van de tijd maar met m'n ogen dicht stond. Na een paar dansjes met Wilfried (die Ghanezen kunnen dansen eh!) en een fles water vond Lukas het welletjes geweest. Hij was flink ziek geworden en had al flink zitten spouwen op de wc (niet van de drank volgens hem zelf). Wat ik achteraf ook wel geloofde.
Op de terugweg besloten Evelien en ik Michael de weg te wijzen naar het hotel. We hadden Bradt bij namelijk. Evelien heeft t uiteindelijk in dr eentje moeten doen, want ik lag na 2 minuten al knock out. Maar wat was het gezellig!!
Meteen als een blok in slaap gevallen toen ik mn bed voelde en ik was in de veronderstelling dat we om 9 uur weer zouden vertrekken. Ik stond dus om 9 uur gewassen en gestreken en mn backpackje ingepakt klaar om te gaan. Maar er kwam niemand. We hadden blijkbaar afgesproken dat er vanaf 9 uur op de deuren geklopt mocht worden. Dus ik ben maar weer terug te bed gegaan. Toen ik tegen een uur of 11 op de kamer van de jongens kwam hoorde ik het verhaal dat Lukas de kamer onder gekotst had en Luuk in de auto had geslapen. Iedereen had hem wakker gemaakt, hij is mee naar binnen gelopen, hij is terug gelopen, op de straat gaan liggen (want die was lekker koel) en toen heeft Michael hem gezegd dat ie maar in de bus moest gaan liggen. Om 6 uur was hij erachter gekomen dat ie niet in een bed lag maar in een bus en is vrolijk het hotel binnen gelopen, heeft de receptionist vriendelijk begroet en is naar zijn kamer gegaan. Hij is nog even tegen Dirk uitgevallen waarom hij in bed lag en niet op de bank, aangezien ze dat afgesproken hadden, maar toen m verteld werd dat hij in de bus had geslapen, werd m duidelijk waarom Dirk niet op de bank was gaan slapen. Dit is waarschijnlijk een typisch momentje van; had je bij moeten zijn, maar ik wilde dit moment jullie niet ontnemen.

Rond half 12 gingen we richting shoppingmall om nog even een aantal boodschappen te doen voor de laatste weken en toen kon de tocht naar huis beginnen. Iedereen ziek zwak en misselijk van de drank van de avond ervoor gingen we dan naar huis.
We hadden al van Aloys, onze coach, te horen gekregen dat er een flinke storm was geweest in Golokuati. De elektriciteitskabels waren door en de watertank was lek. We zouden dus een aantal weken geen stroom of water hebben. We bereidden ons voor op het ergste, sommige konden zich zelfs druk maken dat dit misschien wel de ergste weken zouden worden hier in Ghana. Zelf had ik zoiets van, water is inderdaad vervelend, maar zonder stroom kan ik wel een paar weken...

Bij thuiskomst werd meteen getest of de het deed. En dat deed het! Stiekem toch wel een opluchting voor ons allemaal. Het water stroomde ook, maar we wisten niet voor hoelang aangezien de tank lek was. Er zit nog steeds een grote scheur in, maar we kunnen in ieder geval toch douchen!

We hebben nog rijst van het vrouwtje gegeten en zijn daarna eigenlijk allemaal naar bed gegaan. Iedereen moest nog een nachtje slaap inhalen en de terugreis was ook best wel vermoeiend.

De zondag had iedereen inmiddels de klok wel rond geslapen en zaten we om half 10 aan het ontbijt. Voor de rest van de dag hebben we niet veel uitgevoerd. We hebben met de meiden the lion king 1 en 2 gekeken. Wat is dat leuk om die te zien na zoveel jaar!
's Avonds weer rijst van 't vrouwtje gegeten en daarna de foto's gekeken van de afgelopen week. Het waren er maar ruim 1000, dus dat was een mooie avondvulling, haha. Maar er zaten er toch een paar bij..... hahaha

Voor de rest was de zondag niet zo boeiend, dus daar zal ik jullie ook niet mee gaan vervelen.

Voor komende week staat er paspoort ophalen en een paar nachtdienstjes op het programma, dus ik ben benieuwd of dit nu allemaal voorspoedig loopt...

See you next time!
'x