Dag 3 al...
Blijf op de hoogte en volg Mieke
13 Februari 2014 | Ghana, Golokuati
Dag 3
Vandaag zijn we redelijk optijd opgestaan om er voor te zorgen dat we klaar zouden zijn wanneer Maikel zou komen. Ook zouden we naar de ziekenhuizen gaan, maar we wisten nog niet hoelaat. Mawutor zou de ziekenhuizen gister nog bellen om te vragen hoelaat we welkom waren. Wanneer we terug waren zou Mawutor een echt Ghanese lunch voor ons maken.
Om 9.00u zei Mawutor dat we moesten gaan, omdat zij om 9.30u in het ziekenhuis afgesproken hadden. Dit ging 'm dus niet worden. Peter of Mawutor heeft Maikel afgebeld voor de ochtend. Wij konden dit niet zelf doen, omdat we nog geen crediet op onze telefoon hadden staan. Om 10u zijn we uiteindelijk aangereden naar Kpando (zeg Kupandoe) waar de ziekenhuizen zijn.
Eerst zijn we naar het St. Margeret's hospital gegaan waar 8 studenten stage gaan lopen. Dit was een heel erg mooi ziekenhuis. Het had allemaal aparte compartimenten met afdelingen.
In Nederland kennen we een ziekenhuis als 1 geheel. Het ziekenhuis in Kpando waren alle afdelingen apart gebouwd en stonden ze een stukje uit elkaar.
We zijn ook het mortuarium in gegaan. Dit was apart. Hier blijven lijken in het mortuarium liggen, totdat de familie geld heeft gespaard voor de uitvaart. Dit kan dagen, weken, maanden of zelfs jaren duren. Op moment lagen er zo'n 70 lijken, zo'n beetje op elkaar gestapeld. Een heel bizar beeld was het.
Ook waren er 2 mensen een autopsie uit aan het voeren. Dit was open en bloot te zien. De deuren stonden open en ze hadden alleen een mondkapje op. Ik weet niet eens zeker of ze handschoenen aan hadden. De lucht die er hing was niet heel prettig, laat ik het daar op houden.
Na het mortuarium zijn we nog even bij de directeur op kantoor geweest om afspraken te maken. Daarna zijn we verder gereden naar het St. Patrick's hospital, waar Susanne en ik stage zullen gaan lopen.
De eerste indruk toen we aan kwamen rijden was; uhm, is het dit? Voor een particulier ziekenhuis is het wel een beetje een bouwval...
Maar dit was het dus echt. Eerst hebben we even moeten wachten op de directeur, maar al gauw werden we bij hem binnen geroepen. We moesten eerst door de Pharmacy lopen, die erg klein was, om dan bij de directeur aan te komen. De directeur had een erg klein kantoortje, dus toen we met 12 man binnen kwamen lopen, werd het ineens erg warm op zijn kantoor. Maar na wat info van de directeur, en na afspraken gemaakt te hebben zijn we weer gegaan. Ondanks dat het een klein ziekenhuis is, zei de directeur toch nog 150 patiënten op een dag te zien, dit waren zo'n 3500 patiënten in een maand!
Na de afspraken gemaakt te hebben zijn we naar een markt gegaan. Onderweg naar de markt kwamen we langs een school, met ontzettend lieve kindjes die allemaal 'yuvu yuvu' riepen. Dit betekent blanke of witte.
Op de markt zijn we stof gaan kopen en zijn toen verder gelopen naar de kleermaker. Hij heeft alle maten opgemeten en zondag kunnen we onze uniformen gaan halen. Omdat de kleermaker natuurlijk niet iedereen in een keer kon opmeten, zijn we met een aantal naar de overkant van de straat gegaan, waar een school was. Hier stond een man met kokosnoten. Voor 1 Cedi kon je 1 kokosnoot kopen. De man sneed hem open waardoor je de melk kon drinken. Dit was echt heel anders dan de kokosmelk die wij gewend zijn! Deze is veel lekkerder en smaakt veel minder naar kokos... Ook het vruchtvlees was heel anders. Het was een beetje fluffy ipv hard en smaakte ook niet echt naar kokos. Het had weinig smaak.
Nadat we opgemeten waren gingen we een andere markt op. Daar hebben we verse groenten en vlees in een slachthuis gekocht. Wow, wat was het daar apart. Het stonk, de halve koeien en geiten lagen daar op de bank, 5 slagers waren aan het hakken op houten blokken wat ontzettend onhygiënisch eruit zag en de vliegen vlogen lekker in het rond. Het zag er niet smakelijk uit hoe het in z'n werk ging, maar we hebben toch vlees meegenomen.
Nadat alle boodschappen gedaan waren zijn we met de taxi teruggegaan naar ons huisje.
Mawutor had voorgesteld om voor ons lunch te maken, maar omdat het inmiddels al bijna 16.00u was, werd m dat niet meer helemaal, dus dat werd het avondeten. Lukas, susanne en ik hebben Mawutor geholpen met het bereiden van een typisch Ghanese maaltijd. Natuurlijk was ik weer degene die zich goed moest verbranden aan de hete stoom, waardoor er nu een mooie blaar op mn vinger zit. Jam met een lekkere saus. Jam is een soort aardappel maar dan 10x groter en steviger. De smaak is wel te vergelijken met een aardappel.
Het was echt ontzettend lekker, al zeg ik het zelf :)
De afspraak stond eigenlijk dat we vanavond naar de priester zouden gaan om kennis te maken en om de church te bezoeken. Maar hij belde later af omdat hij er niet was. We hebben toen besloten om gewoon met z'n alle een spelletje te doen.
Net als we willen beginnen met het spelletje, valt de stroom uit, het was toen 19.30u ongeveer. Nu is het 23.48u dat ik dit verhaal zit te schrijven, en de stroom doet het nog steeds niet. Dus we hebben gezellig met zn alle zitten weerwolven bij kaarslicht.
Morgen gaan we naar de watervallen in Ada Foah, waar we lekker even een duikje in gaan nemen.
See you guys
'x
Vandaag zijn we redelijk optijd opgestaan om er voor te zorgen dat we klaar zouden zijn wanneer Maikel zou komen. Ook zouden we naar de ziekenhuizen gaan, maar we wisten nog niet hoelaat. Mawutor zou de ziekenhuizen gister nog bellen om te vragen hoelaat we welkom waren. Wanneer we terug waren zou Mawutor een echt Ghanese lunch voor ons maken.
Om 9.00u zei Mawutor dat we moesten gaan, omdat zij om 9.30u in het ziekenhuis afgesproken hadden. Dit ging 'm dus niet worden. Peter of Mawutor heeft Maikel afgebeld voor de ochtend. Wij konden dit niet zelf doen, omdat we nog geen crediet op onze telefoon hadden staan. Om 10u zijn we uiteindelijk aangereden naar Kpando (zeg Kupandoe) waar de ziekenhuizen zijn.
Eerst zijn we naar het St. Margeret's hospital gegaan waar 8 studenten stage gaan lopen. Dit was een heel erg mooi ziekenhuis. Het had allemaal aparte compartimenten met afdelingen.
In Nederland kennen we een ziekenhuis als 1 geheel. Het ziekenhuis in Kpando waren alle afdelingen apart gebouwd en stonden ze een stukje uit elkaar.
We zijn ook het mortuarium in gegaan. Dit was apart. Hier blijven lijken in het mortuarium liggen, totdat de familie geld heeft gespaard voor de uitvaart. Dit kan dagen, weken, maanden of zelfs jaren duren. Op moment lagen er zo'n 70 lijken, zo'n beetje op elkaar gestapeld. Een heel bizar beeld was het.
Ook waren er 2 mensen een autopsie uit aan het voeren. Dit was open en bloot te zien. De deuren stonden open en ze hadden alleen een mondkapje op. Ik weet niet eens zeker of ze handschoenen aan hadden. De lucht die er hing was niet heel prettig, laat ik het daar op houden.
Na het mortuarium zijn we nog even bij de directeur op kantoor geweest om afspraken te maken. Daarna zijn we verder gereden naar het St. Patrick's hospital, waar Susanne en ik stage zullen gaan lopen.
De eerste indruk toen we aan kwamen rijden was; uhm, is het dit? Voor een particulier ziekenhuis is het wel een beetje een bouwval...
Maar dit was het dus echt. Eerst hebben we even moeten wachten op de directeur, maar al gauw werden we bij hem binnen geroepen. We moesten eerst door de Pharmacy lopen, die erg klein was, om dan bij de directeur aan te komen. De directeur had een erg klein kantoortje, dus toen we met 12 man binnen kwamen lopen, werd het ineens erg warm op zijn kantoor. Maar na wat info van de directeur, en na afspraken gemaakt te hebben zijn we weer gegaan. Ondanks dat het een klein ziekenhuis is, zei de directeur toch nog 150 patiënten op een dag te zien, dit waren zo'n 3500 patiënten in een maand!
Na de afspraken gemaakt te hebben zijn we naar een markt gegaan. Onderweg naar de markt kwamen we langs een school, met ontzettend lieve kindjes die allemaal 'yuvu yuvu' riepen. Dit betekent blanke of witte.
Op de markt zijn we stof gaan kopen en zijn toen verder gelopen naar de kleermaker. Hij heeft alle maten opgemeten en zondag kunnen we onze uniformen gaan halen. Omdat de kleermaker natuurlijk niet iedereen in een keer kon opmeten, zijn we met een aantal naar de overkant van de straat gegaan, waar een school was. Hier stond een man met kokosnoten. Voor 1 Cedi kon je 1 kokosnoot kopen. De man sneed hem open waardoor je de melk kon drinken. Dit was echt heel anders dan de kokosmelk die wij gewend zijn! Deze is veel lekkerder en smaakt veel minder naar kokos... Ook het vruchtvlees was heel anders. Het was een beetje fluffy ipv hard en smaakte ook niet echt naar kokos. Het had weinig smaak.
Nadat we opgemeten waren gingen we een andere markt op. Daar hebben we verse groenten en vlees in een slachthuis gekocht. Wow, wat was het daar apart. Het stonk, de halve koeien en geiten lagen daar op de bank, 5 slagers waren aan het hakken op houten blokken wat ontzettend onhygiënisch eruit zag en de vliegen vlogen lekker in het rond. Het zag er niet smakelijk uit hoe het in z'n werk ging, maar we hebben toch vlees meegenomen.
Nadat alle boodschappen gedaan waren zijn we met de taxi teruggegaan naar ons huisje.
Mawutor had voorgesteld om voor ons lunch te maken, maar omdat het inmiddels al bijna 16.00u was, werd m dat niet meer helemaal, dus dat werd het avondeten. Lukas, susanne en ik hebben Mawutor geholpen met het bereiden van een typisch Ghanese maaltijd. Natuurlijk was ik weer degene die zich goed moest verbranden aan de hete stoom, waardoor er nu een mooie blaar op mn vinger zit. Jam met een lekkere saus. Jam is een soort aardappel maar dan 10x groter en steviger. De smaak is wel te vergelijken met een aardappel.
Het was echt ontzettend lekker, al zeg ik het zelf :)
De afspraak stond eigenlijk dat we vanavond naar de priester zouden gaan om kennis te maken en om de church te bezoeken. Maar hij belde later af omdat hij er niet was. We hebben toen besloten om gewoon met z'n alle een spelletje te doen.
Net als we willen beginnen met het spelletje, valt de stroom uit, het was toen 19.30u ongeveer. Nu is het 23.48u dat ik dit verhaal zit te schrijven, en de stroom doet het nog steeds niet. Dus we hebben gezellig met zn alle zitten weerwolven bij kaarslicht.
Morgen gaan we naar de watervallen in Ada Foah, waar we lekker even een duikje in gaan nemen.
See you guys
'x
-
13 Februari 2014 - 01:33
Louise:
Hey Mieke,
Wat een verhalen . Leuk om te lezen als ik toch niet kan slapen ;)
Denk inderdaad dat je minder "bij de tijd" terugkomt omdat het in dat soort landen morgen wel komt als het vandaag niet gelukt is. Wij zouden allang in de stress zitten ;). Heel veel plezier en ik hoop je snel weer te lezen.
Liefs Louise (met hummel nog aan boord) -
13 Februari 2014 - 02:19
Mirte:
Hee wobs,
klinkt erg gezellig en leuk.
weet je al op welke afdeling je komt?
xxxjes -
13 Februari 2014 - 08:50
Gemke:
Hee moes,
Waauw wat een verhalen zeg! Maar het klinkt allemaal leuk en super gezellig. Ik las dat je verbrand was? Ik weet niet of ze daar meel hebben maar mocht het nog zeer doen of dat je,je nog eens verbrand meteen mee. Erover strooien dat trekt de warmte eruit waardoor je geen blaren en roodheid krijgt!! Ik wens jou heel veel succes en zie je nieuwe verhalen hopelijk snel weer tegemoet.
Liefs dikke knuf ( ook aan die lieve chocolade kindjes)
Gemke -
13 Februari 2014 - 09:09
Natasja:
Kei leuk om zo te lezen wat je allemaal mee maakt!!! Ik zie morgen de foto wel komen met badmuts bij de watervallen!!! Heel veel plezier en geniet!!! -
13 Februari 2014 - 12:22
Lisa:
Hee Mieks!
Wauwieee wat een verhalen, nu al!! Echt leuk om te lezen zeg!
Wel jammer dat jij nu net in dat bouwvalilge ziekenhuis terecht moest komen :-p maar zal vast goedkomen.
Héél veel succes en vooral veel plezier met alles!!
xxx -
13 Februari 2014 - 13:47
Maarten Van Der Geest:
Ha Mieke! Goed te lezen dat je veel meemaakt! Maar goed dat je nog bij een echte slager gewerkt hebt als ik lees wat de slagers daar klaarmaken! Veel succes xxx -
13 Februari 2014 - 18:12
Willemijn Van Kemenade:
Wat tof om te lezen Mieke.. 3 dagen en je bent al bijna helemaal ingeburgerd! Super!
Xx!! -
13 Februari 2014 - 21:01
Miranda En Lobke :
Leuke om te lezen Mieke!
Tot snel op de Skype.
Groetjes van Lobke en Miranda uit Spanje!!!!!!!!!!!!!!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
