Wat een reis...

Zo, daar zit je dan lekker voor het huisje in de schemering op dag 2 je verhaaltje te schrijven met een zakje water in je mond. Helaas hadden we nog geen internet, vandaar dat het verslag vertraagd is... Excuses. Bij deze zullen er meteen 3 verslagen geplaatst gaan worden.
Maar ik zal gewoon bij dag 1 beginnen...

Zondag, het vertrek.
Zondag ochtend wakker geworden en gewoon de dingetjes gedaan die je normaal op een ochtend doet. Lekker douchen, ontbijten etc.. Dan nog een keertje checken of je alles wel echt ingepakt hebt de dag van tevoren, nog even knuffelen met onze Guus en dan is t tijd om te gaan
Kwart over 11 reden Rob en ik aan naar Asten om daar Rob zijn ouders en mijn ouders op te halen. En dan, opweg naar schiphol! Rob en ik nog even samen alleen in de auto, en mijn ouders en Rob's ouders in 1 auto.

Om 14.00u hadden we met zn alle afgesproken om te verzamelen bij de incheckbalie van onze vlucht. Toen iedereen er was, kwam daar hetgeen waar ik het meest tegenop zag. Het afscheid van iedereen.... Na heel wat tranen, knuffels en kusjes was het dan toch daar, het inchecken en doorlopen door de douane. Susanne en ik hadden al de dag van tevoren via internet al ingecheckt, dus wij hoefden alleen onze bagage af te geven. We zijn doorgelopen naar de douane waar we zo door konden lopen. En toen was het weer wachten.... Nog even met zn alle iets eten, het was tenslotte al lunchtijd geweest. Een heerlijke burger van de Mac (ahum) en wachten tot we naar de gate konden. Eenmaal bij de gate werden we gecheckt op verboden middelen, dit was allemaal goed en konden we dus doorlopen, om weer te wachten.
Na een paar minuten werden we omgeroepen om te boarden, susanne en ik zaten relatief vooraan in het vliegtuig en de rest vrij achteraan.
De eerste indruk van het vliegtuig was; sjezus wat een, uhm, apart klein vliegtuig.. We vlogen met Royal Air Marroc.
Om 16.45u gingen we de lucht in, en 4 uur later, om 19.30u (lokale tijd, Afrika heeft 1 uur tijdsverschil) kwamen we aan in Cassablanca. Hier begon weer het lange wachten, om 23.30 zouden we namelijk pas weer de lucht in gaan. Op het vliegveld zelf was eigenlijk helemaal niets te doen. We hebben een beetje rondgelopen van voor naar achter en terug, en zijn weer wat gaan eten. Omdat er verder niets te doen was, zijn we maar gewoon bij de gate gaan zitten om te wachten tot we weer konden boarden.
Toen we wilde gaan boarden stond er nog niemand bij de gate, dus we zijn wat verder gelopen naar achter waar wel een heut mensen stonden. Daar moesten we dus gaan boarden. Eenmaal in het vliegtuig heb ik eigenlijk alleen maar geslapen, volgens mij.
We hebben nog een kleine tussenstop gemaakt in Lome, maar we konden gewoon in het vliegtuig blijven zitten, waar ik weer lekker doorgeslapen heb.

Eenmaal in Accra, de hoofdstad van Ghana.
Toen we geland waren was het een kwestie van uitstappen, koffers halen en op naar onze begeleider en onze Ghanese begeleider die op ons stonden te wachten. Tenminste, dat dachten we dat het de bedoeling was..
Toen we het vliegtuig uitkwamen was het al meteen warm. Het was 6 uur 's ochtends en t was lekker warm, en ietwat benauwd, maar niet zo benauwd als in Nederland.
We moesten een formulier voor de douane invullen, wat je naam was, wat je kwam doen, waar je verbleef etc. Toen het ingevuld was moesten we naar de douane die het controleerde. We moesten ook ons paspoort laten zien en vingerafdrukken achterlaten. Alles was in orde dus we konden door naar de bagage. Daar stonden al een aantal Ghanese klaar om ons te helpen met de bagage. Ze laadden de bagage op een karretje en bracht ons naar de volgende check. Inmiddels hadden we in de gaten dat dit niet inbegrepen was, maar dat ze geld moesten hebben. We hebben toen gezegd dat we het zelf wel konden en hebben geprobeerd om ze af te wimpelen. Ze wilde €20,- hebben. Dit hebben we ze niet gegeven en zijn er met onze spullen vandoor gegaan. We moesten onze bagage nog een keer laten controleren d.m.v. naam en vlucht. Eindelijk was het moment dat we verder konden, maar geen begeleider te zien. Hij had afgebeld, dus alleen onze Ghanese begeleider met haar ontzettend mooie baby'tje was er, samen met haar zus. We moesten er dus blind op vertrouwen dat zij de begeleider was die bedoeld werd.
Zij had 2 taxi's geregeld voor onze spullen en voor ons. Die stonden buiten. Weer liepen er een aantal Ghanese met ons mee, maar we hadden ze gezegd dat we het zelf konden en dat ze dus niets kregen. Daar werden ze best boos om maar Mawutor (onze begeleidster en spreek je uit als; Mauwtor) wist het af te handelen. We zijn in de taxi gestapt en zijn naar Mawutor's tante gereden waar we de spullen uit de taxi hebben gehaald en ontbijt hebben gegeten. Lekker brood met een eitje erbij en een kopje koffie of thee. Wel frapant was het dat er geen eigeel in het eitje zat. Waarom, weten we eigenlijk nog steeds niet. Bij Mawutor's tante hebben we gewacht tot we naar de mall konden om de eerste boodschappen te doen, geld te wisselen en een simkaartje te kopen. Deze was pas om half 10 open. Om kwart over 9 kwam Mawutor vertellen dat we snel zouden gaan, en ze verdween weer. Na een uur kwam ze terug en toen hebben we de taxi weer ingeladen met onze koffers. En zijn weer binnen gaan zitten, omdat de andere chauffeur er nog niet was, dus we moesten weer wachten. (De afspraken die gemaakt worden hier, worden nagekomen, maar dan een aantal uur later dan eigenlijk de planning was. Ik kan wel zeggen dat ik wel vaak te laat ben, maar de Ghanese mensen zijn óveral laat!) Na een kwartier konden we dan eindelijk vertrekken. Inmiddels was het bijna 10 uur. Eerst zijn we geld gaan wisselen. De koers was 3.68 (1 Ghanese Cedi is ongeveer €0.33 in Nederland) De supermarkt waar we in eerste instantie heen wilde gaan, bleek gesloten te zijn, deze zou pas om 16.00u open gaan, maar omdat er nog een reis van 5 á 6 uur op de planning stond, gingen we daar niet op wachten. We hebben in een duurdere supermarkt een paar kleine boodschappen gedaan voor de eerste avond en ochtend. Een simkaartje kopen is m niet geworden. Mawutor zei dat als we dat in de hoofdstad zouden halen, we geen bereik zouden hebben in onze woonplaats Golokuati. Inmiddels hadden we weer honger gekregen. Hier stond Mawutor van te kijken na het enorme ontbijt (door de reis kon niemand echt heel veel eten, ondanks de honger, dus er was redelijk nog wat brood over), maar we zijn toch wat gaan eten bij, een soort KFC. Daarna zijn we de taxi weer ingestapt voor de lange reis van ongeveer 5,5 uur.
In eerste instantie vonden we het wel gaan met de taxi, maar ik heb een paar keer gedacht om onze Hein te bellen om te vragen of hij de taxi niet even wou keuren, want ik wist zeker dat hij niet door de APK zou komen als ie in Nederland rond reed. De toerenteller, de kilometer teller en de brandstof teller deden het alle 3 niet.. Onderweg hebben we ook een keer moeten stoppen omdat de motor te warm werd. Hij heeft een zakje water over de motor gegooid en we zijn weer doorgegaan. Een tijdje later moesten we weer stoppen omdat de koppeling het niet meer deed. Maar na een 5 minuten was dit opgelost en konden we weer door. Van de omgeving heb ik niet alles meegekregen. Ik was zo ontzettend moe van de reis dat ik geslapen heb in de taxi. Dit was verre van ideaal, maargoed, bij gebrek aan beter... Na een tijdje werd ik wakker, omdat ik mn kop steeds stootte. Dit kwam doordat de straten zo ontzettend slecht waren, dat we gewoon door kuilen reden. Het was te vergelijken met een straat in NL waar aan gewerkt wordt, waar de eerste laag vanaf is gehaald, de 2e laag en dan nog stukjes 3e laag. Zo'n gaten zaten er hier in de straten, waar je ongeveer met 5 km/u doorheen moet gaan, maar waar de chauff niet echt iets van aantrok.
We hebben nog 1 tussenstop gedaan om bij familie van Mautor wat te drinken langs de weg en toen was het nog een 20 minuten tot aan het huisje in Golokuati. Daar zat Peter, onze Nederlandse begeleider op ons te wachten. Hij heeft ons het huisje laten zien en uitgelegd waar hij woont de komende tijd. We hebben onze koffers uitgepakt (waar ik nog 3 leuke cadeautje's in gevonden heb, 2 van ons mam en 1 van de moeder van Rob. Erg leuk om dat niets vermoedend uit je koffer te halen en uit te pakken!), bedjes opgemaakt en onze eerste maaltijd gegeten. Spaghetti! Haha.
Nadat we gegeten en afgewassen hadden, zijn we allemaal in de douche gegaan. Dit was een heerlijk momentje. Een lekker koude douche, na een warme lange dag. Wel moest je tussen het wassen en afspoelen door de kraan even uitzetten omdat de andere anders geen water meer zouden hebben. Na het douchen ben ik meteen gaan slapen, want ik was helemaal gebroken!

Morgen gaan we echt simkaartjes kopen en verder staat er nog niet veel op de planning.

Bye
'x